Verser dan verse vis vangen (en bereiden)
Valentine is het gelukkigst als hij op een snoek jaagt of in het donker op forel vist, met aas in zijn ene zak en een flesje plaatselijke cider in de andere.
Waar Valentine ook is en wat hij ook doet, zijn omgeving drijft hem. Hij zoekt geregeld zijn toevlucht in twee prachtige maar heel verschillende delen van de Engelse kust – Northumberland vanwege de restanten woestenij en Engelands laatste wilde grensgebied, en Dorset omdat daar zo gemakkelijk plekjes te vinden zijn om aan alle drukte te ontsnappen.
Naar eigen zeggen houdt Valentine meer van vis en schaal-en schelpdieren dan van elk ander eten. En hij vindt niets heerlijker dan zijn eigen vis vangen en die meteen soldaat maken. ‘Wakker worden in een hut na een nacht vissen op zeeforel en als ontbijt die verse forel in de pan gooien met een reep bacon en een klontje boter: een onvergelijkbare ervaring.’
‘Er is geen vis die ik niet lust, en ik eet zelfs dingen die andere mensen niet wegkrijgen - ik ben bijvoorbeeld gek op ‘bloaters’ (een specialiteit uit Norfolk: ongekaakte gezouten en gerookte haring, met een kenmerkende, nogal adellijke smaak) Als ik in Devon ben, eet ik graag tarbot en griet. Houtskool is verbazend lekker als ingrediënt - er gaat niets boven een tarbot gegrild boven houtskool. Wijting geeft je de beste ‘fish and chips’. En van geplette groene strandkrab kook je een ongelooflijk lekkere soepje. Ik ben stapel op schaal- en schelpdieren. Mijn menu wordt bepaald door de natuur om me heen.